بایگانی برچسب: s

پیام کریسمس

 

پیام راستین کریسمس

پیام کریسمس این است که خدا با رنج انسان همدرد شد. ما خدایی نداریم که آن بالا نشسته باشد و دردها و رنجها و مصائب و ستمهای بشر را نظاره کند. خدا در شخص پسر یگانه‌اش، عیسی مسیح، وارد تاریخ بشر شد و مورد ستم همان انسانی قرار گرفت که خودْ آفریده بود. این پسر یگانه، وقتی انسان شد، در میان قوم خاص و برگزیدۀ خدا چشم به جهان گشود، یعنی قوم یهود. یوحنا می‌فرماید: “او در جهان بود، و جهان به‌واسطۀ او پدید آمد؛ امّا جهان او را نشناخت. او به مُلک خویش آمد، ولی قومِ خودش او را نپذیرفتند.” (انجیل یوحنا ۱: ‏۱۰ و ‏۱۱). 

بسیاری سؤال می‌کنند که اگر خدا عادل و مهربان است، چرا اجازه می‌دهد این همه ظلم و بی‌عدالتی و مصائب وجود داشته باشد. اما گویا این سؤال درست نباشد، زیرا در مسیحیت، این خدا در شخص پسر یگانه‌اش، عیسی مسیح، انسان شد و همه نوع رنج بشری را تحمل کرد. او مورد ستم و بی‌عدالتی قرار گرفت، آن هم از سوی قومی که منتظرش بودند. ما خدایی نداریم که نسبت به رنجهای ما بی‌تفاوت باشد. ما خدایی نداریم که نسبت به بی‌عدالتی‌ها بی‌تفاوت باشد. پسر یگانۀ خدا که با او همذات است، انسان شد و با ما رنج کشید و اشک ریخت. و در آخر، به‌عنوان یک مجرم، بر صلیب میخکوب شد و مورد تمسخر همان کسانی قرار گرفت که می‌بایست او را به‌عنوان پادشاه و نجات‌دهندۀ خود می‌پذیرفتند. در مسیحیت، خدا در رنجهای بشر شریک می‌شود. هر بار که اشکی از چشمان کودکانی که از گرسنگی در آستانۀ مرگ هستند، جاری می‌شود، خدا نیز با ایشان همدردی می‌کند. 

این است پیام راستین کریسمس! خدا در رنج ما شریک است. خدا همراه ما رنج می‌کشد

جلال اینده

  • در نظر من،‏ رنج‌هایی که در زمان حاضر می‌کشیم،‏ در مقایسه با جلالی که در ما آشکار خواهد شد،‏ هیچ است.‏ ۱۹  تمام آفرینش با اشتیاق فراوان در انتظار ظهور پسران خداست؛‏ ۲۰  زیرا آفرینش تسلیم پوچی و بطالت شد،‏ البته نه به خواست خود،‏ بلکه به خواست خدا که آن را تسلیم کرد،‏ اما با این امید که ۲۱  آفرینش نیز خود از بردگی فساد رهایی خواهد یافت و از آزادی پرجلال فرزندان خدا برخوردار خواهد شد؛‏ ۲۲  زیرا ما می‌دانیم که تمام آفرینش تاکنون با هم آه و ناله می‌کنند و درد می‌کشند.‏ ۲۳  علاوه بر این،‏ خودِ ما نیز که از نوبر میراثمان،‏ یعنی روح برخورداریم،‏ در درون خویش آه و ناله می‌کنیم.‏ در عین حال،‏ با اشتیاق بسیار در انتظار پسرخواندگی هستیم،‏ یعنی روزی که از طریق بهای رهایی* از بدنمان آزاد خواهیم شد؛‏ ۲۴  زیرا ما با چنین امیدی نجات یافتیم.‏ اما امیدی که تحقق یافته است،‏ دیگر امید نیست.‏ در واقع،‏ وقتی کسی تحقق آنچه را انتظار می‌کشد ببیند،‏ آیا دیگر می‌تواند به آن امید داشته باشد؟‏ ۲۵  اما اگر به آنچه نمی‌بینیم امید ببندیم،‏ با اشتیاق بسیار و با پایداری انتظار آن را می‌کشیم.‏۲۶  به همین طریق،‏ روح نیز در ضعف‌هایمان به یاری‌مان می‌آید؛‏ زیرا هرچند نیاز به دعا کردن داریم،‏ نمی‌دانیم برای چه چیز باید دعا کنیم،‏ ولی روحْ خود با ناله‌هایی که قادر به بیان آن نیستیم،‏* برای ما شفاعت می‌کند.‏ ۲۷  اما او که دل‌ها را کاوش می‌کند،‏ منظور روح را می‌داند؛‏ زیرا روح مطابق با خواست خدا برای مقدّسان شفاعت می‌کند.‏