ر

وشها و آموزشهای مختلفی در ارتباط با تعمید گرفتن در تاریخ کلیسا وجود داشته و دارد. اما تمامی کلیساها در این امر که انجام دادن تعمید امری واجب و ضروری و غیر قابل انکار است دارای نظر واحد هستند. در واقع تعمید یک اصل مهم در زندگی و آموزش عیسی مسیح است که کلیساها مبادرت به انجام آن در اولین فرصت ممکن می‏‏ کنند.

در عهد عتیق، تعمید همانا به منزله غسل طهارت بود (خروج ۳۰: ۱۷-۲۱؛ لاویان ۱۱: ۲۵). یحیای تعمید دهنده مردم را دعوت می کرد تا به منظور توبه یعنی جهت پاکی دل، مبادرت به گرفتن تعمید کرده و برای ظهور مسیح آماده شوند (مرقس ۱: ۴). عیسی ایمانداران را دعوت به تعمید روح‏القدس و آتش نمود (متی ۳: ۱۱؛ مرقس ۱: ۸). در عهد جدید، تعمید با آب و در نام پدر و پسر و روح‏القدس انجام می‏شود.

واژه تعمید

واژه تعمید به مفهوم از روی قصد و تعمد کاری را انجام دادن است.
واژه غسل به معنی شستن، و شستشو دادن در آب و یا غوطه‏‏‏ ور ‏‏کردن در آب به منظور از بین بردن ناپاکی و نجاست و زایل ساختن چرکی ظاهری می‏‏ باشد. که مفهوم این واژه کاملا در تضاد با مفهوم تعمید است که از روی قصد و تعمد و نه برای زایل ساختن نجاسات ظاهری بلکه برای به انجام رساندن کاری روحانی بواسطه غوطه‏‏‏ ور ‏‏شدن در آب انجام می‏‏ شود.

واژه تعمید در گویش یونانی (Baptizo) به مفهوم غوطه ‏‏‏ور ‏‏شدن در آب است. این واژه یونانی که در مرقس ۱: ۴ استفاده شده است در میان افراد یونانی زبان کاملا معمول و آشنا بوده است.
و تعميد يك نشانه براى ايمانداران عزيز است و كسانى كه به اين سه اصل ايمان داشته باشند مسيحي شمرده مي شوند و تعميد مي گيرند.

اما تعميد شما را نجات نمي دهد. بلكه اعتقاد به سه چيز باعث نجات شما مي شود.

1. عيسي مسيح پسر خدا صد در صد خدا و صد در صد انسان است.
2. عيسى مسيح بعد از مرگ دوباره زنده شد.
3. عيسي مسيح براي گناهان ما روي صليب رفت.

و تنها كساني كه به اين سه ايمان دارند یعنی (تعميد را فقط و فقط کسی می تواند بگیرد که اول دعای نجات را خوانده باشد و آن سه اصل را از صمیم قلب پذیرفته و باور داشته باشد و سپس در زمان مناسب غسل تعمید بگیرد). زیرا غسل تعمید نشانه اين است كه وقتي درون آب مي رويم و غوطه ور مي شويم در طبیعت خود (نفسانی، جسمانی و دنیوی) می میریم و در عیسی مسیح طبیعتی تازه و همچون او و همشکل او از آب بیرون می آئیم.

طبق كلام كتاب مقدس تعميد در آب و بصورت غوطه ور شدن بايد انجام شود. همانطور كه در متي ٣: ١٦ نوشته شده است. چون عيسي تعميد گرفت، بي درنگ از آب بر آمد. و همچنين در اعمال رسولان ٨: ٣٤-٣٧ هر دو به آب در آمدند. پس طبق كلام بايد تعميد به صورت غوطه ور شدن در آب انجام شود. نه به صورت آب پاشيدن بر روي صورت و يا روي سر.

pouyasedghi

More Posts

پنج بركت عمده و اساسي كه عيسي مسيح به ايمانداران هديه مي بخشد.

١-بخشش و آمرزش تمامي گناهان.-
مسيح بار گناهانتان را برخواهد داشت.
لوقا٧-٤٨

٢-(سكونت روح القدس)، (روح قدوس خداوند) در درون شخص ايماندار
اول يوحنا٣-٢٢

٣-(فرزند خواندگيِ خداوند)، بعداز ايمان شما فرزند خداوند محسوب ميشويد.

٤-(معجزه تولد تازه) و خلقت جديد، خلقت جديد، زندگي نو، ارتباط با خداوند.
دوم قرنتيان ٥-١٧

٥-(اطمينان به حيات جاودانه) و حضور داشتن در مقابل خداوند،
پس از مرگ
يوحنا ٦-٤٧ يوحنا٤-۱۵

pouyasedghi

More Posts

شاید این یکی از مهمترین سؤالات الاهیات مسیحی باشد. همین پرسش باعث ایجاد نهضت اصلاحات و جدایی میان کلیساهای پروتستان و کاتولیک شد. این سئوال مبنای تفاوت کلیدی میان مسیحیت کتاب مقدسی و سایر فرقه های مسیحی است. آیا نجات فقط بوسیلۀ ایمان است یا اینکه اعمال را نیز شامل میشود؟ آیا من فقط با ایمان به مسیح نجات یافته ام یا اینکه بوسیلۀ ایمان به مسیح و (اضافه بر آن) به کمک انجام بعضی از اعمال خاص؟

سئوال راجع به نجات فقط بوسیلۀ ایمان و یا نجات بوسیلۀ ایمان و اعمال اغلب بوسیلۀ کسانی مطرح می شود که برایشان سخت است که میان قسمتهای مختلف کتاب مقدس ارتباط و هماهنگی ایجاد کنند. رومیان 3: 28؛ 5: 1 و غلاطیان 3: 24 را با یعقوب 2: 24 مقایسه کنید. عدّه ای بعد از چنین مقایسه ای تفاوت را میان دیدگاه پولس (نجات بوسیله ایمان تنها) و یعقوب (نجات بوسیله ایمان و عمل) می دانند.

واقعیت این است که پولس و یعقوب هیج تعارضی با یکدیگر ندارند. تنها اختلافی که شاید به عقیدۀ برخی می تواند وجود داشته باشد؛ پیرامون رابطۀ ایمان و عمل است. پولس به شکلی کاملاً جزمی اعلام می دارد که انسان فقط با ایمان عادل شمرده می شود (افسسیان 2: 8 -9) در حالی که یعقوب واضحاً تعلیم می دهد که نجات بوسیلۀ ایمان و عمل است. این مسئلۀ مُبرهَن می تواند با بررسی دقیق سخنان یعقوب پاسخ داده شود. یعقوب در واقع هر گونه اعتقادی را که مبنی بر ایمان بدون عمل باشد نفی میکند (یعقوب 2: 20–26).

یعقوب نمی گوید که عادل شمرده شدگی بوسیلۀ ایمان و اعمال است بلکه می گوید که اگر کسی واقعاً عادل شمرده شده است، بطور قطع تغییرات و اعمال نیکویی را در حیات خود خواهد داشت. اگر شخصی ادعای ایمان کند اما هیچ عمل نیکویی در زندگی او یافت نشود، آنگاه یقیناً او هیچ ایمان واقعی در مسیح عیسی نداشته است (یعقوب 2: 14، 17 ، 20 ، 26).

پولس نیز در نوشته های خود همین مورد را خاطر نشان می سازد. ایمانداران باید در زندگی خود میوه های نیکوئی را داشته باشند که در غلاطیان 5: 22–23 ذکر شده اند. درست بعد از اینکه پولس در افسسیان 2: 8-9 اعلام می دارد که ما محض فیض نجات یافته ایم و نه از اعمال ، در افسسیان 2: 10 مدعی می شود که آفریده شده ایم برای کارهای نیکوئی که خدا از قبل مهیا نمود. پولس نیز از یک زندگی تغییر یافته همان انتظارات یعقوب را دارد. “پس اگر کسی در مسیح باشد خلقت تازهای است، چیزهای کهنه در گذشت اینک همه چیز تازه شده است” (دوم قرنتیان 5: 17).

تعلیم پولس و یعقوب در مورد نجات هیچ تضادی با یکدیگر ندارد. بلکه آنها یک منظور را با نگرشهای مختلفی بیان می کنند. پولس خیلی ساده ، بر عادل شمرده شدگی فقط با ایمان تأکید می کند در حالی که یعقوب بر این حقیقت تأکید دارد که ایمان در مسیح باید به اعمال نیکو منتهی شود.

pouyasedghi

More Posts

شاید این یکی از مهمترین سؤالات الاهیات مسیحی باشد. همین پرسش باعث ایجاد نهضت اصلاحات و جدایی میان کلیساهای پروتستان و کاتولیک شد. این سئوال مبنای تفاوت کلیدی میان مسیحیت کتاب مقدسی و سایر فرقه های مسیحی است. آیا نجات فقط بوسیلۀ ایمان است یا اینکه اعمال را نیز شامل میشود؟ آیا من فقط با ایمان به مسیح نجات یافته ام یا اینکه بوسیلۀ ایمان به مسیح و (اضافه بر آن) به کمک انجام بعضی از اعمال خاص؟

سئوال راجع به نجات فقط بوسیلۀ ایمان و یا نجات بوسیلۀ ایمان و اعمال اغلب بوسیلۀ کسانی مطرح می شود که برایشان سخت است که میان قسمتهای مختلف کتاب مقدس ارتباط و هماهنگی ایجاد کنند. رومیان 3: 28؛ 5: 1 و غلاطیان 3: 24 را با یعقوب 2: 24 مقایسه کنید. عدّه ای بعد از چنین مقایسه ای تفاوت را میان دیدگاه پولس (نجات بوسیله ایمان تنها) و یعقوب (نجات بوسیله ایمان و عمل) می دانند.

واقعیت این است که پولس و یعقوب هیج تعارضی با یکدیگر ندارند. تنها اختلافی که شاید به عقیدۀ برخی می تواند وجود داشته باشد؛ پیرامون رابطۀ ایمان و عمل است. پولس به شکلی کاملاً جزمی اعلام می دارد که انسان فقط با ایمان عادل شمرده می شود (افسسیان 2: 8 -9) در حالی که یعقوب واضحاً تعلیم می دهد که نجات بوسیلۀ ایمان و عمل است. این مسئلۀ مُبرهَن می تواند با بررسی دقیق سخنان یعقوب پاسخ داده شود. یعقوب در واقع هر گونه اعتقادی را که مبنی بر ایمان بدون عمل باشد نفی میکند (یعقوب 2: 20–26).

یعقوب نمی گوید که عادل شمرده شدگی بوسیلۀ ایمان و اعمال است بلکه می گوید که اگر کسی واقعاً عادل شمرده شده است، بطور قطع تغییرات و اعمال نیکویی را در حیات خود خواهد داشت. اگر شخصی ادعای ایمان کند اما هیچ عمل نیکویی در زندگی او یافت نشود، آنگاه یقیناً او هیچ ایمان واقعی در مسیح عیسی نداشته است (یعقوب 2: 14، 17 ، 20 ، 26).

پولس نیز در نوشته های خود همین مورد را خاطر نشان می سازد. ایمانداران باید در زندگی خود میوه های نیکوئی را داشته باشند که در غلاطیان 5: 22–23 ذکر شده اند. درست بعد از اینکه پولس در افسسیان 2: 8-9 اعلام می دارد که ما محض فیض نجات یافته ایم و نه از اعمال ، در افسسیان 2: 10 مدعی می شود که آفریده شده ایم برای کارهای نیکوئی که خدا از قبل مهیا نمود. پولس نیز از یک زندگی تغییر یافته همان انتظارات یعقوب را دارد. “پس اگر کسی در مسیح باشد خلقت تازهای است، چیزهای کهنه در گذشت اینک همه چیز تازه شده است” (دوم قرنتیان 5: 17).

تعلیم پولس و یعقوب در مورد نجات هیچ تضادی با یکدیگر ندارد. بلکه آنها یک منظور را با نگرشهای مختلفی بیان می کنند. پولس خیلی ساده ، بر عادل شمرده شدگی فقط با ایمان تأکید می کند در حالی که یعقوب بر این حقیقت تأکید دارد که ایمان در مسیح باید به اعمال نیکو منتهی شود

pouyasedghi

More Posts