سه دلیل که می تواند بخشیدن را دشوار کند:
۱ . عمیقا به این حقیقت پی نبرده ایم که خودمان تا چه حد بخشیده شده ایم.
۲. نگاه داشتن تنفراز کسی که ما را رنجانده است، حس قدرت و کنترل بر آنان به ما می دهد.
۳. گاهی وابستگی های نابجا این امر را دشوار می سازد .
وقتی می پذیریم که زندگی ما در دستان خدا است، و نه در دست انسان ها بخشیدن بسیار آسان تر می شود.
بخشیدن فقط یک احساس نیست بلکه یک تصمیم است، یک تصمیم ارادی.
شما تمایل خود را بر طبق اخلاص می گذارید و خدا قدرت انجام آن را به شما ارزانی می فرماید.
چند روز پیش، افتخار داشتم با خادمی قدیمی صحبت کنم. بحث به اینجا کشید که چگونه می‌توانیم فروتن شویم. او از یکی از رهبران برجستۀ مسیحی، این جمله را نقل قول کرد: “اگر می‌خواهی فروتن شوی، باید تحقیرها را تحمل کنی!”
این جمله مرا به فکر فرو بُرد. آیا خداوندگارِ ما، عیسی مسیح، همین کار را نکرد؟ او که در آسمان، با خدای پدر هم‌ذات و برابر بود، الوهیت خود را کنار گذاشت، انسان شد، و به فجیع‌ترین و شرم‌آورترین شیوه، کشته شد تا تاوان گناهان ما را بپردازد.
“از این جهت خدا او را بسیار سرافراز نمود و نامی را كه بالاتر از جمیع نامهاست به او عطا فرمود. تا اینکه همهٔ موجودات در آسمان و روی زمین و زیر زمین، با شنیدن نام عیسی به زانو در آیند. و همه برای جلال خدای پدر، با زبان خود اعتراف كنند كه عیسی مسیح، خداوند است.” فیلیپیان 2:9 – 11 TPV
این حقیقت، مرا به یاد تجربیات خودم در زندگی مسيحی انداخت. در سالهايی که در خدمت مسیح بوده ام، بارها تحقير شده ام. اوائل می‌کوشیدم به نوعی به طرف مقابل بفهمانم که کارش اشتباه بوده. اما شبی، وقتی سعی می‌کردم بخوابم، این فرمایش مسیح، همچون صاعقه، در ذهنم درخشید: “اگر کسی به گونۀ راست تو سیلی زند، گونۀ دیگر را نیز به سوی او بگردان.” (متی ۵: ۳۹).
از آن پس، می‌کوشم اگر کسی مرا تحقير کرد، نه تنها تلافی نکنم، بلکه حتی تذکری هم به او ندهم، چون به من ثابت شده که معمولاً طرف مقابل، با سعی من، خطای خود را صادقانه تصدیق نخواهد کرد. شاید به این طریق، فروتن تر شوم!
